Zelf doen...

Het belangrijkste is gedaan. Het boek rolt bijna van de persen af. Zodra ze het gaan binden word ik gebeld zodat ik aan de lopende band kan bewonderen hoe mooi het is geworden. 
Het is toch anders dan die derde druk Russisch water die ik uitgaf. Dat bouwde voort op wat er al was. En hiervan is elke zin, elke letter, elke illustratie, elke kleur door mij bepaald of goedgekeurd. Een bizar gevoel. Toch duik ik straks weer met veel plezier achter mijn computer om te gaan schrijven. Met als geweldig vooruitzicht de twee maanden op IJsland in een artist in residency. Waar niemand mij vraagt hoe ik het wil, wat ik over dit of dat denk, en of ik wel gedacht heb aan dat minuscule detail of hoe ik het in mijn hoofd haal om...