grote liefde

R en ik zijn verliefd. Niet zozeer op elkaar, als wel op onze eigen tuin. Met niemand kan ik zo eindeloos filosoferen over het geluk van de tuin, de werkzaamheden erin, over het eindeloze gepruts en gesjouw met planten en struiken, nieuwe indelingen, oude vergissingen. Als zij gaat probeert ze me standaard te verleiden om ook te komen. Het werkt altijd. En na zo'n werkdag bewonderen we elkaars werk. Niet even. Uitgebreid. En dan zakken we weer in het ritme van hoe fijn en hoe heerlijk en geweldig zo'n tuin wel niet is.  
Zaterdag gingen we samen naar het tuincentrum. Toen we eindelijk een kar te pakken hadden (muntjes waren op) liepen we haastig door naar het gedeelte waar we moesten zijn. Zij constateerde dat ze niemand kende die net zo opgewonden werd van een tuincentrum als zij.