Het om zeven uur in het koude water liggen, het ontbijt met de andere vroege vogels, het buffet met eindeloos veel vers fruit, het naar mijn kamer gaan met het bureau pal voor het raam en het overweldigende uitzicht, het licht, het harde werken terwijl ik het gevoel heb op vakantie te zijn, de wandelingen in de bergen, elke dag een andere route, elke dag meer stof tot nadenken, het terugkeren naar het hotel, de deur van mijn schoongemaakte kamer openmaken om nog meer te schrijven, om daarna misschien een rondje door Olot te lopen, naar de vulkaan of zomaar door de achterafstraatjes, het teruglopen en nog weer wat werken omdat het verhaal zo lekker op gang is, het contact met de mensen van Faber die er alles aan doen om het verblijf zo goed mogelijk te laten verlopen, het om acht uur naar beneden gaan en alleen maar met mijn vinger te hoeven wijzen wat ik wil zonder boodschappen halen, koken of af te wassen, het me verbazen over het meisje dat bedient, het luisteren naar de presentaties van de andere schrijvers, het appreciëren van elkaars geest, de oral poems van de Keniaanse dichter, de liedjes van de non-binaray mens, het nog even op mijn balkon staan om over de bergen uit te kijken en van de sterrenlucht te genieten, het rond twaalven naar bed gaan zodat ik de volgende dag weer om zeven uur in het water kan springen, elke dag twee baantjes meer, maar niet voordat ik het bad vol heb laten lopen om te verdwijnen in het schuim.
RSS-feed
