In de jeugdherberg

In San Sebastián maakten we de vergissing een Jeugdherberg te nemen. Dat betekent dronken jongeren en veel gedoe. Het gedoe begon al bij de balie, waar twee Franse mannen op leeftijd met racefietsen geen woord Spaans spraken, maar ook geen Engels en erg chagrijnig werden van het meisje dat alleen Engels sprak. W en ik zaten braaf op een bank te wachten. Maar het zag er naar uit dat dit niet zou opschieten. Ik ging naar de balie en bood mijn diensten aan. Ik vond zelf dat ik het uitstekend deed, behalve dan dat ik tegen het meisje Frans begon te praten en tegen de heren Engels. Toch was iedereen uiteindelijk gelukkig, maar dat duurde wel even.
De ene man had klachten, hij zei dat hij ik weet niet hoeveel jaar in het Best West Hotel had gewerkt, en daar hoefde nooit iemand twintig euro borg te betalen. Ik vroeg hem of hij wist dat dit een jeugdherberg was. Dat wist hij. En dat paspoort, dat was helemaal een schande, dat wilde hij helemaal niet in de kluis achterlaten voor de nacht, maar het moest. Ik werd ook steeds dwingender omdat ik er genoeg van begon te krijgen. Hij bleef maar klagen. Op een gegeven moment deed ik alsof ik zijn Frans niet meer helemaal goed begreep. Goede methode. Hij droop af. Toen mochten W en ik, in een vloek en een zucht alles geregeld natuurlijk.
In de slaapzaal openden we stiekem het raam, doen we altijd, maar meestal gaan Aziaten in thermo nachtkleding die ramen weer ostentatief sluiten, dus probeerden we heel nonchalant te doen alsof er niets gebeurde. Het lukte.
Een Ier verontschuldigde zich al van te voren dat hij midden in de nacht de kamer in zou komen. Dronken, dachten wij erachteraan en zetten ons schrap voor ramen openmakende Aziaten en dronken Ieren.
De nacht verliep perfect. De Ier was als een muis binnengeslopen. In de ochtend werd er alleen maar een jongen door de politie met handboeien aan het bed vastgeklonken.