In de metro begon het al. Lijn B richting Nesselande, ik had wel op het bord gekeken, maar had nergens perron 2 zien staan, dus bleef ik twijfelen - en was te lui om op te staan en naar het overzicht te lopen. Na een kwartier bleek dat ik goed zat. Eenmaal buiten liep ik in een keer goed. Ik was ruim op tijd en zonder al te veel stress aangekomen op de plaats van bestemming. Met een misdadig slechte kop koffie zat ik in de hal te wachten op de schrijfdocent. Het werd later en later.
Niet gewend aan mijn a-typische in-één-keer-goed-actie, dacht ik opeens: het is de verkeerde school. Degene die mij het adres had opgegeven had nl eerst een andere school en straat genoemd. Misschien had ik de verkeerde mail erbij gepakt.
Er liep een vrouw de hal in. Zij dacht dat ik de schooldokter was. Ik dacht dat ik er niet zo uit zag.
Alles klopte. De trein, nog een trein, de metro, het lopen, de school. Nu alleen die verdomde meester nog.