in mijn oude jas

Er zaten gaatjes in mijn katoenen onderlaken. Het leek wel geperforeerd, dus dacht ik dat het mijn nieuwe wasmachine was, zeker nadat ik op internet een stuk vond van een vrouw die hetzelfde was overkomen. 
Maar ik twijfelde toch. 
Met een foto ging ik naar een drogisterij in West. De man keek heel even op mijn telefoon, echt maar een fractie, en hij wist het al.
'Motten. Het heerst.'
Ik dacht gadverdamme. 
Bij de zuil antimot had ik de keuze uit van alles. Zijn vrouw kwam er even bij staan, zei dat een spuitbus goed was, maar als ik geen zin had in al dat werk, kon ik vellen nemen, maar die moesten tussen elk kledingstuk, of ik kon mottenvallen gebruiken, hoeveel kasten ik had, drie? nou ja, dan moest ik zus en zo. 
Ik kocht zus en zo, vond dat ik aardig maar wel gehaast werd geholpen, stond buiten en dacht toen: wat gebeurde daar eigenlijk? Veertig euro armer, zes pakken vallen (per pak 3 stuks) en een spuitbus rijker.
En nu ik mijn hele kledingkast heb gewassen, echt alles, inclusief de winterjassen en de panties en alle wollen kleding, en er op elke plank een val staat, raak ik er hoe langer hoe meer van overtuigd dat ik helemaal geen motten had.