klacht

Zaandam. Het station wordt verbouwd, maar nergens een bord waar ik het busstation kan vinden. Bij navraag blijkt een of ander minuscule trap naar beneden the rabbit hole te zijn waarin je moet afdalen. Áls je dat al redt. De trap is zo onwaarschijnlijk steil dat een mens met een beetje hoogtevrees doodsangsten uitstaat, daarbij komt dat de treden zo ondiep zijn dat je de leuning geen seconde loslaat. Als je dat hebt overleefd kom je in een glazen buis terecht waarbij aan de linkerkant boven de deuren de letters A t/m E te zien zijn. Ik moest naar I. Misschien buiten? Terug naar binnen. De andere kant blijkt ook een nummering te hebben. Dit is misschien discutabel en zijn andere reizigers wel zo snugger om twee kanten op te kijken. Ik denk: even een bordje aan het begin met welke letters je waar kunt vinden zou veel oplossen. Als je dan de goede uitgang hebt gevonden staat er binnen anderhalve meter een gigantisch reclamebord dat je niet alleen de ruimte om normaal naar buiten te lopen ontneemt, maar ook het zicht op de bussen. Dus een laatste spurt omdat je ziet dat je bus aan het vertrekken is, is er niet bij. Deze reclameborden staan voor elke uitgang. Er is over nagedacht. 

In de middag zat ik in het OLVG. Gigantische hal, in het midden twee rijen stoelen aan elkaar geketend. Ik moest me smal maken. Zo smal dat ik elke ziekte op z'n gemakje van de ene wachtende naar de andere zag lopen. En toen ik achteroverleunde kreeg ik ook geen ruimte. Degene die het hardst zijn rug tegen de leuning duwde, won. 
Vandaag laat ik wc's met deuren met open onder- en bovenkant nog achterwege.