klantenbinding

In de boekhandel is het een komen en gaan van mensen die komen vertellen hoe erg ze de boekhandelaar en zijn toko zullen missen. Flessen wijn, taarten, port en veel lieve briefjes. 
Daartussendoor gaat het werk gewoon door. Met de bijbehorende bejegening. Een vrouw wilde het boek uit de etalage: Moszkowicz. 'Die oplichter?!' brulde de boekhandelaar. Al bij het eerste woord sprong ik op en zei ik extra hard, 'Ja, goed boek, hebben we speciaal ingekocht.'
Ze koos nog een boek uit.
'Hele goede keuze' werd er vanachter de computer gemompeld. 
'O, deze wel?' vroeg de vrouw beduusd. 
Het kan dat de boekhandelaar wat tegenwicht wilde geven aan alle mooie flessen en briefjes van de vaste klanten. Het werd hem waarschijnlijk allemaal wat te veel.
Toen een aardige mevrouw kwam vertellen dat haar man zijn broer kende en daar even op in ging, reageerde hij met: 'Enzovoorts, enzovoorts.'
Ik hield mijn hart vast. Hier kon ik echt niets anders van maken. 
Heel stilletjes verliet de vrouw de winkel. ​