Ik aarzelde even, dacht toen, wat maakt het uit, dit wordt mijn goede daad van de dag, pakte de gescheurde witte strook waar het nummer op stond, en belde. Ik zou een Marian aan de telefoon krijgen. Ik verheugde me al op het gesprek, maar vroeg me wel even af hoe ik mezelf zou voorstellen. Met de kassa van ... leek me niet heel duidelijk.
Ik kreeg een antwoordapparaat en babbelde er een klantgericht praatje in. Voegde er geen overbodige of zelfverzonnen informatie bij - het leek me opeens zo grappig om te vertellen dat haar vriendin tevergeefs alle mensen in de hal had gevraagd om te bellen, dat ze uit het museum was gezet, zich op slinkse wijze weer toegang had verschaft, wederom mensen had aangeklampt, maar dat het niet gelukt was omdat mensen tegenwoordig nou eenmaal alleen met zichzelf bezig zijn, zo niet deze kassajuffrouw, vandaar dit belletje. En dat ik dan halverwege het gesprek heel onderkoeld zou melden dat haar vriendin nu door de bewaking naar buiten werd gebracht.