les

Ik mocht weer. Voor een vaste groep staan, dus wat kunnen opbouwen met de kinderen. Maar het werd nog mooier. De kinderen hadden deze keer zelf voor schrijven gekozen, wat nogal een verschil maakt. En ik had kleine groepen, een van zes en een van zeven. 
Ik vloog de les door. 
Toen kwam de tweede groep. Ik had al begrepen dat die anders was. Wat klopte. Er was een jongetje dat de les verstierde, op alle mogelijke manieren. Niets hielp. Strengheid, een bondje maken, hem dingen in het vooruitzicht stellen, de redelijkheid benadrukken, niets. Theatraal legde hij zijn hoofd in zijn arm en zei: 'Ik heb alle problemen van de wereld.' Terwijl ik net dacht dat ik die had.