Ondanks het feit dat de treinen staakten, hadden we een perfecte reis. Om 12.00 uur waren we in Heimbach en begonnen vanzelfsprekend met gulaschsuppe en bratwurst. Altijd meedoen met het volk.
Voor de reis had ik al een aantal keer tegen P gezegd dat hij veel te veel meenam. Niet meer dan 7kg herhaalde ik, om vervolgens zelf op zo'n 10 uit te komen. Op het laatste moment vond ik het toch belangrijk om er 's avonds leuk uit te zien en ging mijn laptop - onmisbaar - ook nog mee. Niet handig, zeker niet omdat de vermeende namiddagen waarop ik kon schrijven uitbleven omdat tochten langer waren dan gerekend.
Mijn heup en knie waren niet eens met mijn bewegingsschema. Midden in de nacht werd ik wakker van de pijn. De volgende dag verdwenen de laptop en nette kleding in P's rugzak, en ja, dit was wat ik me herinnerde: met een zwaai de rugzak omdoen en verder niets merken. P droeg ook al het water.
Het ontbijtbuffet was interessant. Vooral de manier waarop de vrouw een dikke Duitser te woord stond. Hij had al een keer om een dienblad gevraagd, maar niet gekregen, om allerhande lekkernijen, evenmin gekregen en toen hij nog iets op zijn verlanglijstje had en het er niet was uitte hij zijn frustratie. Waarop de vrouw zonder een spier te verrekken zei: 'Sie mekkert schon die ganze Zeit.'
Lekkere onversneden Duitse recht-voor-z'n-raapheid voor 't ontbijt.
Tocht I: Heimbach-Rurberg 16km
Voor de reis had ik al een aantal keer tegen P gezegd dat hij veel te veel meenam. Niet meer dan 7kg herhaalde ik, om vervolgens zelf op zo'n 10 uit te komen. Op het laatste moment vond ik het toch belangrijk om er 's avonds leuk uit te zien en ging mijn laptop - onmisbaar - ook nog mee. Niet handig, zeker niet omdat de vermeende namiddagen waarop ik kon schrijven uitbleven omdat tochten langer waren dan gerekend.
Mijn heup en knie waren niet eens met mijn bewegingsschema. Midden in de nacht werd ik wakker van de pijn. De volgende dag verdwenen de laptop en nette kleding in P's rugzak, en ja, dit was wat ik me herinnerde: met een zwaai de rugzak omdoen en verder niets merken. P droeg ook al het water.
Het ontbijtbuffet was interessant. Vooral de manier waarop de vrouw een dikke Duitser te woord stond. Hij had al een keer om een dienblad gevraagd, maar niet gekregen, om allerhande lekkernijen, evenmin gekregen en toen hij nog iets op zijn verlanglijstje had en het er niet was uitte hij zijn frustratie. Waarop de vrouw zonder een spier te verrekken zei: 'Sie mekkert schon die ganze Zeit.'
Lekkere onversneden Duitse recht-voor-z'n-raapheid voor 't ontbijt.
Tocht I: Heimbach-Rurberg 16km
RSS-feed
