maar vooral nu

Voor mensen die in de jeugdzorg werken gaf ik twee keer een workshop over Waantje. Dat viel mee en niet mee. Het laatste omdat een deelnemer mij na tien minuten vertelde dat nu ik het onderwerp breder trok, hij wèl geïnteresseerd raakte. Want dat het wéér over kanker moest gaan, daar had hij nu wel genoeg van.
Misschien was hem de titel van de workshop ontgaan. Het kan.
Maar vanaf dat moment was ik bezig mijn tollende gedachten te temmen en die uit alle macht met andere, betere te overschreeuwen, terwijl ik intussen verderging met mijn presentatie.
Er zou nog een groep komen.
Thuisgekomen nam ik een glas op de goede afloop, en liet ik Mercedes Sosa met haar Gracias a la vida over de gracht schallen. Want hoe cliché kanker ook mag zijn, het maakt het après kankerleven een tintelend en groots feest. Dus mocht u ooit op mijn begrafenis komen: dit wordt de leadsong. Bekijk vooral de vertaling eens. En zing mee. Nu en dan.