Ik verdeelde de paddo in vijftien porties en kauwde op mijn nuchtere maag het bittere weg. Ik schreef, maar merkte nauwelijks iets. Alhoewel ik op een zeker punt in de middag behoefte kreeg om al mijn vrienden mijn liefde te betuigen. Toen dacht ik: hé, hier is wel wat gaande, maar echt wel heel erg micro.
Volgende keer misschien iets meer macro.
Op het moment dat ik eens stil voor me uit wilde staren om te voelen of er misschien toch iets op de achtergrond borrelde, ging de bel.
Het stiltemoment werd vergeten, de fles opengetrokken.
Was ik even kwijt dat paddo's en alcohol absoluut niet samen gebruikt mogen worden. Maar zelfs samen wekten ze niets op. Geen neiging tot in de gracht springen, wild over straat te rennen, in één adem een oeuvre eruit knallen, of hysterisch op het dak naar ufo's te staan wuiven.
Volgende keer beter.