naamgeven

P's zeilboot moest te water. Maar dan moest ik wel eerst even de naam van de boot overschilderen. De kwastjes waren in huis gehaald.
Ik vond het allemaal prima omdat ik het idee niet helemaal serieus nam. Ik, de naam van een schip kalligraferen?  
Toen we het niet langer konden uitstellen togen we naar de haven. De boot lag op de bok, de penselen ernaast, de verf op het plateau van de ladder en P vol goede moed. Ik keek naar de tijd en begon. 
Precies 50 minuten later kon ik melden dat de eerste Kallos een feit was. Nog twee te gaan. De tweede ging iets beter omdat ik doorhad dat het ging om een mix van voorzichtigheid en durf. Mijn hand niet losmaken van de steun die de boot gaf, in één strakke lijn doorhalen, maar niet overmoedig worden want dan ontspoorde het. 
Ga er maar aanstaan. 

​​Als ik een man was zou ik zeggen dat ik zo trots was als een aap met zeven lullen.