nieuw seizoen

Het kamp is weer open. Het water stroomt. De klusjesmannen lopen af en aan met boormachines, aggregaten en goede zin. De tuinen worden aangeharkt, de borders volgezet met nieuwe planten en bloemen, ingestorte pergola's worden hersteld, schuren uitgemest, huisjes geschilderd. De paden voor de datsja's moeten weer verplicht geharkt en onkruidvrij gemaakt, buren worden bezocht en bevraagd over het leven in de winter, we stoken weer stiekem een fikkie, en de eerste klachten worden al weer over de schuttingen geroepen of gefluisterd: die nieuwe buren doen er toch wel erg lang over, heb je ze al gezien? Een heel gezin, en het huisje staat nog maar half, en dan die wilgentakkenhut, dat levert toch alleen maar overlast op, nu gaan er kinderen in zitten spelen, stel je voor!
Dat laatste zei een buurman, zelf hartstikke doof en een veel te wit kunstgebit - we noemen hem De Tanden - en bedachten voor de zoveelste keer dat het geluk dat de tuin oplevert onverwoestbaar is. Daar kan geen klagend kunstgebit tegenop.