Pff.
Maar een schrijfster moet wat.
Er kwamen twee groepen aan mijn tafel aanschuiven. De eerste bestond uit tien mensen, wat natuurlijk totaal niet past aan mijn keukentafel.
Ik hoopte op magere Amerikanen.
Ze kwamen binnen, ik perste ze tussen aanrecht en keukentafel, schonk kopjes thee, deed beleefd, voerde ze stroopwafels, bleef maar praten, terwijl ik bij mezelf dacht hoe lang kan een uur duren, trok ze aan het einde van het uur weer los en duwde ze de kade weer op en was totaal uitgeput.