Dit jaar was het liefde. Om half acht van de datsja door een bedeesde stad, die zich langzaam warmdraaide voor de dag. Op de Haarlemmerdijk was men bezig met inrichten, er waren volwassenen die net zo opgetogen gespannen waren als de kinderen. De kleedjes werden volgestapeld. Veel rotzooi weinig waarde.
Ik kon in alle rust voor het Centraal langs. Koffie, niet in de zon op het blauwe terras, maar vandaag in de zon op het blauwgrijze terras met uitzicht over het water.
Wat gescharrel alsof het zondag was, kranten ingehaald, apparatuur en mijzelf opgeladen, wat schoongemaakt. Daarna de stad in zonder plan.
Soms is zonder plan het beste wat je kan overkomen.
Een oude buurman die midden op de gracht zijn armen wijd voor mij spreidde zodat ik er zo in kon lopen. We namen afscheid met zijn belofte om vanaf nu wel - ook al kon hij niet zien of ik er was of niet - te groeten als hij langs voer. Even verderop passeerde ik een match die mij, net zoals ik hem, live herkende. We besloten beiden in een fractie van een seconde toch door te lopen, waarbij ik in het voordeel was omdat ik zeker wist dat hij nu spijt had van het plotselinge opheffen van onze chat.
Ik liep verder, lichtere tred, zekerder, haha'erig, om uit te komen bij M die een hele verzameling koningsvierders in huis had, inclusief een rosé van 9%, waarbij ik het toch nog voor elkaar kreeg om aangeschoten te raken, om daarna met z'n allen de straat op te gaan.
Het werd steeds leuker. Tot ik naar de boot moest om die huurklaar te maken en te proberen mijn dronkenschap onder controle te krijgen.