nog lang niet

De ramp in het kort. 
Ik besloot om per dag vijf planken te schuren, zodat ik niet mijn hele inrichting aan de kant hoefde te schuiven, en begon. Het schuren liep niet volgens plan. Bleek dat ik met een hoekjesschuurmachine aan de gang was gegaan. Volgens B moest en zou ik zo'n giga ding moeten huren, was het zo gebeurd. Ik wilde niet. Herinnerde me nog levendig dat ik met zo'n levende stier in handen grote delen van mijn vloer wegschuurde. Onhoudbaar die dingen. B verzekerde me dat ze echt veel beter waren geworden. Ik geloofde hem. 
Dat was de tweede fout. De eerste was dat ik het natuurlijk gewoon volgens mijn eigen plan had moeten doen, maar dan misschien wel met een geschikte schuurmachine. 
Buurman leende me een bandschuurmachine. Werkte goed, behalve dat alles maar dan ook alles onder het stof kwam te zitten (zelfs de muren), en ik alleen mijn boeken had beschermd en ik een waarschuwing kreeg van Big Brother dat ik met de duur en volume van de oortjes zeer spoedig doof zou worden.  
Het duurde tien dagen. Hele dagen schuren. Ik zat in een stofcocon me te verbijten over alle acties. Kwam bij dat ik de vloer niet kon afmaken omdat ik huurders kreeg. Dus kwam de stress dat zij water zouden morsen op de onbewerkte vloer en mijn boot er inmiddels onherkenbaar uitzag. 
Nou ja. Zoiets dus.
En dan laat ik nog weg dat ik ruzie kreeg met B omdat ik de jongen die hij regelde niet inhuurde, hij  me ondanks belofte de schuurmachine ook weer weg te brengen plotseling afhaakte (straf), ik naar Naarden moest om een auto te lenen om de machine in Amsterdam-Noord af te leveren, een bon kreeg (200,-) terwijl ik wel had betaald en ik, om het feest compleet te maken, een verkeerde kleur in de hal gebruikt. 
​Het is nog niet voorbij.