Dat denk ik te zien.
En omdat ik dat denk te zien, denk ik ook dat we met z'n allen moeten volgen. Praten vanuit ons hart. Vanuit onze verontwaardiging. Teleurstelling. In ieder geval zo dat de ander precies weet wat hij/zij aan ons heeft. En dan kan het misschien zijn zoals het moet zijn. Dat de ander, de rest, 'zij', niet verbaasd is/zijn wat er op een gegeven moment allemaal naar boven komt.