postzegeldenken

De stemming op de vergadering van de tuin was geen gezellige. Dit jaar is er een verdere tweedeling ontstaan tussen het nieuwe bestuur dat allerlei verbeteringen op het complex aanbrengt en een groep oude tuinders die tot nu toe officieus de scepter zwaaiden.
Voorbeeld. 
De groep Natuurlijk Tuinieren mag van de oude tuinders niet het gemeenschappelijk gereedschap gebruiken omdat deze groep niet in het oude vertrouwde werkurenstramien werkt. En het lukt ze nog ook.
De voorzitter vertelt over het nieuwe entree waar bloemen zijn aangeplant. Het grint moest voor een deel wijken zodat het er nu wat minder begraafplaatsachtig uitziet.
Een oude tuinder komt van achter uit de zaal naar voren. Hij heeft een A4 onder zijn arm. Dit is de vijfde keer dat hij naar de interruptiemicrofoon loopt.
Wat dat allemaal wel niet heeft gekost?
Niets. 
De man loopt net een tikje norser terug. 
De voorzitter informeert de vergadering dat er een Nieuwkomersdag georganiseerd wordt. De zeshonderd aspirantleden zullen worden aangeschreven.
De man staat al weer bij de microfoon. 
Wat dat geintje wel niet gaat kosten?
Eh.. koffie en thee.
​En tijd natuurlijk. Om die mail te verzenden.