Schimmelpennink, de leukste boekwinkel van Amsterdam, stopt ermee, de opheffingsuitverkoop is begonnen. Dus stond ik de boekhandelaar bij om het geheel iets minder treurig te maken. Omdat ik er toch was en ik al een tijd niet heb hoeven presteren, ontwaakte er iets ongekends in mij.
Het middenstandssyndroom.
Ik haalde de Russische bibliotheek uit de kast en zette het in de etalage. Bingo. Binnen een uur wilde een klant er twee. Ik feliciteerde hem met zijn aankoop 'Want ze gaan als warme broodjes...' De man verliet uiterst tevreden de winkel. Ik vulde de etalage vrolijk fluitend aan met een achtergehouden voorraad.
Later op de middag kwam er weer iemand die een exemplaar wilde bekijken.
'U bent net op tijd, wat een geluk, welke wilt u allemaal inzien?'
Hij ging er met vier onder zijn arm de winkel uit, vergezeld met mijn complimenten.
De boekhandelaar trok een wenkbrauw op.
Ik maakte nog snel even een thematafel Oorlog, haalde alle verzamelde gedichten uit de kast en groepeerde die rond de kassa. Een indrukwekkende verzameling, komt dat zien, en veegde nog een andere tafel schoon om klassieke meesterwerken de ruimte te geven.
Kom maar langs. We zijn er. Nog even. En ik complimenteer je met elke gevonden schat, want je had echt geen uur later moeten komen...