schrijversavondje

Gisteravond kwam zowaar iedereen uit zijn hol gekropen. Ook de Russische en de dichter. Met z'n elven aan het kerstdiner. Lange tafel, kaarslicht, lekker eten. Alle ingrediënten. Maar het was slepen geblazen. Na elk verhaal, meestentijds van P die hier werkt en waarschijnlijk nogal wat gewend is, viel er een stilte waarin we ons allemaal afvroegen wie hem deze keer zou verbreken. Na drie weken omgang met schrijvers en dichters heb ik mijn gewoonte in te springen afgeleerd. Heerlijk. Ik blijf net zo lang stug voor me uitstaren  tot iemand in het gat springt. 
Om elf uur was de rek eruit en ruimden we op. Ik liep met S, een zeer communicatieve Zweedse met Duitse roots, terug naar onze dorm, en ik maakte een opmerking over schrijvers bij elkaar en het sociale onvermogen. Zij was het van harte met me eens. En net zo bekaf.