spoorstok

We moesten roei-examen doen, maar hadden van tevoren al gehoord dat we geslaagd waren. Behalve als we om zouden slaan, dan zou het hele examenfeest niet doorgaan.
​Onze coaches hadden echter benadrukt dat het om hun goede naam en faam ging, dus dat we de theorie goed moesten kennen en de boten volgens de geleerde essentialia moesten bestieren. Nooit verslappen.
We waren van goede wil.
Alleen stuurde D met een noodgang recht op het vlot af en knalde er tegenaan, iets wat hij daarvoor nog nooit had gedaan, liet P niet één keer, maar drie keer zijn riemen los (een doodzonde), terwijl ook hij normaal gesproken zijn handen aan de handles houdt, en belandde ik voor t eerst vóór het rolbankje ipv erop, haalde ik mijn riemen te diep door het water terwijl ik zelf echt het idee had een schoolvoorbeeld te zijn en vroeg de 85-jarige examinator precies dat onderdeel van de boot dat ik maar niet kon onthouden.
Maar we sloegen niet om.
Daar dronken we dan een plastic bekertje warme chocola op en verheugen ons nu op het feit dat de coach ons zo echt niet los kan laten en wij de komende weken de gefaalde praktijkonderdelen tot in de puntjes onder de knie gaan krijgen.