De gemoederen zijn nog maar nauwelijks gesust in huis A, of het begint te rommelen in huis B.
Om even een snelle update te geven: QT verhuisde dus naar huis B en toen ik de volgende dag vroeg hoe ze had geslapen zei ze 'Goed'. Maar op mijn: 'Good, so you're happy now' antwoordde ze: 'relatively' waarop ik dacht: sommige mensen kunnen niet gered worden, simpelweg omdat ze dat niet willen.
De afgelopen dagen zijn er geen klachten meer binnengestroomd, dus haalde iedereen opgelucht adem.
Maar nu is er de kwestie A.
Gisteravond at ik met M en R in het grote huis (8 mensen). In de zitkamer bekeken we een Ted Talk. In de keuken lachte en kookte het Mexicaanse koppel. A heeft de kamer naast de zitkamer. Plotseling kwam hij uit zijn kamer gestormd en ging hij met de deuren slaan. Wij zetten verbaasd het geluid iets zachter. Er volgde nog een klap. M ging achter A aan, maar werd compleet genegeerd. Op zijn: Gaat het niet goed? draaide A zich om en liep naar buiten. Toen probeerde R het. Staand op de stoep werd ook zij volkomen genegeerd.
Het was zo agressief geweest dat M bang was geworden. En toen hij stelde dat het een Texican was, dus misschien wel een wapen bij zich droeg, werden R en ik ook wat onrustig. De stroom mogelijke levenseindes kwam goed op gang.
We bespraken eveneens de te nemen tactiek. En... ja hoor, daar was het weer, het: WWWD? En opeens wist ik wat W zou doen. W zou dodelijk rustig blijven, zeggen dat op het moment dat we A weer zouden zien moesten vragen hoe het met hem ging. Open vraag. En dan onze ongerustheid uiten. Geen verwijten. En dat we dat zeker niet alledrie moesten doen. De eerste die het geluk had hem tegen te komen, zou de taak op zich nemen.
Maar het kwaad was al geschied. M was oprecht bang. Ik stelde voor dat hij het tweede bed in zijn kamer voor de deur zou schuiven. Dat zou hij doen. Toen begon ik grappen te maken dat ik dat hele eind alleen door het donker moest en hem misschien tegen zou komen met zijn mes klaar om zijn ongenoegen wederom op non-verbale wijze te uiten.
M&R wilden me naar huis brengen. Toen ik weigerde drongen ze aan op een app als ik de haven veilig had bereikt.
Ik redde het. Maakte een groepsapp aan: de Skaga Scare.
'I was able to make it back without getting lynched! Go Holland Go!'
R: 'Woo, well done Holland! We'll let you know tomorrow if the UK survives the Texas chainsaw massacre.
Ik: 'Good luck UK!' en ging toen heerlijk in bad.
Om even een snelle update te geven: QT verhuisde dus naar huis B en toen ik de volgende dag vroeg hoe ze had geslapen zei ze 'Goed'. Maar op mijn: 'Good, so you're happy now' antwoordde ze: 'relatively' waarop ik dacht: sommige mensen kunnen niet gered worden, simpelweg omdat ze dat niet willen.
De afgelopen dagen zijn er geen klachten meer binnengestroomd, dus haalde iedereen opgelucht adem.
Maar nu is er de kwestie A.
Gisteravond at ik met M en R in het grote huis (8 mensen). In de zitkamer bekeken we een Ted Talk. In de keuken lachte en kookte het Mexicaanse koppel. A heeft de kamer naast de zitkamer. Plotseling kwam hij uit zijn kamer gestormd en ging hij met de deuren slaan. Wij zetten verbaasd het geluid iets zachter. Er volgde nog een klap. M ging achter A aan, maar werd compleet genegeerd. Op zijn: Gaat het niet goed? draaide A zich om en liep naar buiten. Toen probeerde R het. Staand op de stoep werd ook zij volkomen genegeerd.
Het was zo agressief geweest dat M bang was geworden. En toen hij stelde dat het een Texican was, dus misschien wel een wapen bij zich droeg, werden R en ik ook wat onrustig. De stroom mogelijke levenseindes kwam goed op gang.
We bespraken eveneens de te nemen tactiek. En... ja hoor, daar was het weer, het: WWWD? En opeens wist ik wat W zou doen. W zou dodelijk rustig blijven, zeggen dat op het moment dat we A weer zouden zien moesten vragen hoe het met hem ging. Open vraag. En dan onze ongerustheid uiten. Geen verwijten. En dat we dat zeker niet alledrie moesten doen. De eerste die het geluk had hem tegen te komen, zou de taak op zich nemen.
Maar het kwaad was al geschied. M was oprecht bang. Ik stelde voor dat hij het tweede bed in zijn kamer voor de deur zou schuiven. Dat zou hij doen. Toen begon ik grappen te maken dat ik dat hele eind alleen door het donker moest en hem misschien tegen zou komen met zijn mes klaar om zijn ongenoegen wederom op non-verbale wijze te uiten.
M&R wilden me naar huis brengen. Toen ik weigerde drongen ze aan op een app als ik de haven veilig had bereikt.
Ik redde het. Maakte een groepsapp aan: de Skaga Scare.
'I was able to make it back without getting lynched! Go Holland Go!'
R: 'Woo, well done Holland! We'll let you know tomorrow if the UK survives the Texas chainsaw massacre.
Ik: 'Good luck UK!' en ging toen heerlijk in bad.
RSS-feed
