duiding

Ik droomde van Matthijs van Nieuwkerk. Dat lijkt verdomde leuk, maar dat was het helemaal niet. 
M stond ergens achter een bar en ik hing in een hotelstoel. Hij kwam achter zijn bar vandaan, trok een stoel bij en begon te praten. Alleen had ik totaal geen idee waarover want mijn oren zaten dicht.
Nu ik dan eindelijk, na al die jaren, de aandacht van de presentator te pakken had, wilde ik niet bekennen dat ik niet kon verstaan met welk onderwerp hij in mijn leven kwam. Ik keek geconcentreerd naar hem, maar hij gesticuleerde helemaal niet en liplezen bleek ik ook al niet te kunnen.
Af en toe was de verstopping opgelost en hoorde ik woorden waar ik niets van kon maken. 'Want..., dus, vermoedelijk...'
Ik verbaasde me intussen wel dat hij het totaal niet leek op te merken dat ik hem niet kon horen. Dus werd het tijd. 
Ik bekende dat er knikkers in mijn oren zaten. Hij droop af.
Een paar scènes later liep ik om het hotel heen met een zak aarde. Maar de aarde kwam uit mijn kleding. Daar schaamde ik me voor. Vooral toen ik bij de wasbak mijn armen stond te wassen en de presentator weer naast me opdook. 
Heeft dit alles iets met verstopping en verstrooiing te maken?