De man die met de hond had staan wachten bleef geduldig staan tot zijn vrouw tijd voor hem had. Waarschijnlijk stond hij te prakkiseren wat hij allemaal zou moeten doen om te laten zien dat hij haar ook wel had gemist.
Het duurde. De hond kon er maar niet over uit over zijn geluk dat zij er weer was. Ik had tranen in mijn ogen. Keek opzij, mijn nichtje ook. Daarachter stond een vrouw die over haar ogen streek en links van mij nog een vrouw die tot tranen toe geroerd was.
Geen man die tegen zo'n begroeting op kan.