Ik was uitgenodigd door K. Ik bewonderde huis en perceel, we lunchten en trokken toen de rietlanden in. Daar ik tijdens onze rit vanaf het station enthousiast was over jonge zwanen in het weiland, wist K het al. Ik had niks met vogels. Zwanen... daar werd geen vogelaar enthousiast van. Zelfs niet van jonkies. Toch kreeg ik een verrekijker in mijn handen geduwd en liepen we het natuurgebied in. Ik vond de verrekijker erg zwaar, en had inderdaad niet veel met het naar me toe halen van de vogeltjes die onscherp wiebelend op een bord zaten, maar des te meer met de vlinders en de bloemen. Dat beïnvloedde ons gesprek en K vertelde uitgebreid over een nacht van vleselijke driften, tot er een oude man, vermomd als Amerikaan, achterlangs ons bankje liep, iets verderop stil bleef staan, en K toch ging aarzelen over het al dan niet voortzetten van het beeldende verhaal.
RSS-feed
