Op een gegeven moment zag ik sterren, dacht dat de oplossing the good old usb stick zou zijn, ging naar de Hema, en kopieerde de bieb naar de stick. Werkte niet. Te weinig opslagruimte.
Intussen ging ik met mijn mail aan de gang. Wiste de prullenbak, maar nam hem eerst halfslachtig door uit angst belangrijke gegevens te wissen. Hoe langer dat duurde hoe onzorgvuldiger ik werd. Ik was al de hele dag bezig. Weg ermee. Dat voelde goed. Ik wil een heel nieuw leven met minder ballast. Dat betekent een totaal gesynchroniseerd apparatenpark.
Dus veranderde ik op de site van mijn provider iets in de instellingen. Maar toen kreeg ik geen mail meer op mijn telefoon. Ook niet de bedoeling. Overzicht heb ik nodig. Eenvoud. Ik herstelde de instelling weer. Dat had ik niet moeten doen.
Momenteel worden er 10.000 oude mailtjes geladen. Op mijn laptop. Op mijn telefoon. Op mijn iPad.