De flessen hadden al te lang in mijn kast gelegen. Ik wilde een nieuwe frisse bestemming. Die bood mijn broer. Hij zou het niet in zijn hoofd halen daar nee tegen te zeggen. Hij ging koken, ik nam de formidable witte uit de geweigerde doos, en een rode, niet uit de doos, maar gekregen van een beginnend en bijna onmiddellijk doorkruist ontluikend iets, in de trant van: ik ben nog niet gescheiden, naar: o eh, wacht, eigenlijk ben ik volop getrouwd.
Mijn intentie was: slow motion. De uitvoering was als vanouds.
We begonnen met wit op het dakterras. We gingen door met rood in de keuken. En pakten door met White Russians op de bank.
En ja. Ik geloof dat ik nu wel merk dat ik een maand niet heb gedronken en nu wel.
Mijn intentie was: slow motion. De uitvoering was als vanouds.
We begonnen met wit op het dakterras. We gingen door met rood in de keuken. En pakten door met White Russians op de bank.
En ja. Ik geloof dat ik nu wel merk dat ik een maand niet heb gedronken en nu wel.
RSS-feed
