Wij waren opeens van adel en liepen met trage tred door de tuinen van ons buitenverblijf, probeerden alle blauwbaardkamers die helaas op slot zaten, zaten in een balzaal van een zitkamer, maar vergaten helaas een Paso Doble te doen.
De afstanden werden tot ons verdriet korter, maar P had weer een geweldige slaapplaats geregeld. Nadat we na 13,6 km lopen voor het hek van het landhuis grenzend aan het Gardameer stonden, deed niemand open. Een groepje bouwvakkers dat in het huis bezig was keek ons alleen maar glazig aan. Tot opeens het hek openging. Een van de mannen sprak een klein beetje Engels. Zij waren de kamer die wij hadden geboekt aan het verbouwen. Uiteindelijk kregen we de eigenaar aan de telefoon, er was een andere kamer, geen probleem, we zouden de enige gasten zijn, veel plezier.
Wij waren opeens van adel en liepen met trage tred door de tuinen van ons buitenverblijf, probeerden alle blauwbaardkamers die helaas op slot zaten, zaten in een balzaal van een zitkamer, maar vergaten helaas een Paso Doble te doen.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Blog t/m sept 2016 |