aan wal

Gisteren keek ik de eerste twee afleveringen van 100 dagen voor de klas (VPRO). Twee onervaren docenten, Tim en Nicolaas, gooien zich voor de leeuwen. Tims eerste les was een ramp.
Ik zat op de bank de gang van zaken te bekritiseren. Het dieptepunt was wat mij betreft het moment dat hij aan de klas vroeg hoe hij dan in godsnaam orde moest houden. Ik tsss'te er lustig op los: hoe kon je zo naïef zijn je eigen onvermogen bij de kinderen te leggen?
Toen ik op school aankwam zat de vaste docent met haar hand om een koffiekop geklemd. Zij moest drie groepen tegelijk in toom houden. Degene die mij vorige week af en toe had bijgestaan was ziek. Ik stond er alleen voor. 
Ik ben op mijn best in crisissituaties. Als tv-productieleider leefde ik altijd op als er onvoorzien gedoe was. Eindelijk de kans om mijn kwaliteiten ten toon te spreiden. De achtste groep die ik vorige week zo geniaal onder controle had, met wat hulp van de vaste docent, zou heus wel gaan. 
De kinderen druppelden iets voor half negen binnen. Ik had mijn powerpoint en goede zin, die behield ik tot half tien.  
Toen hoorde ik mezelf aan de klas vragen hoe ik in godsnaam orde moest houden...