want ook dat vind ik eng

Ik zou niet graag de arts willen zijn die mij moet behandelen als er sprake is van hakken, spuiten, snijden, hechtingen erin of eruit. Maar deze was onverstoorbaar. 
'Och kind toch,' toen ik al opveerde terwijl hij mijn rug onderzocht. 
'Moet ie echt weg?' probeerde ik nog. 
'Ja, dat moet, ga maar liggen.'
Zuchtend gehoorzaamde ik. 
Ik doorstond de behandeling en krabbelde weer overeind. 
'Wat ga jij nou doen?'
'Ik ga weer.'
Hij begon te lachen. 'Ik ben nog niet begonnen, dit was alleen de injectie.'
Mopperend ging ik weer liggen. Waarom het allemaal zo lang moest duren.  
'Wel wachten tot ik niets meer voel, hè!'
'Voel je dit?'
Ik wachtte expres even met antwoorden om zeker van mijn zaak te zijn, maar hij nam het al over. 
'Nee dus. Ik zit nu met een scherp mesje in je te snijden.'
'Hou op!'
'Haha.'
Op een gegeven moment voelde ik dat hij aan het hechten was. 
'Je trekt wel erg hard.'
'Dat moet wel.'
'Nee hoor, laat maar zitten. Het is wel goed zo.'
'Niks daarvan, ik moet je toch netjes afleveren.'
'Nergens voor nodig.'
Hij trok nog eens aan. 'De randjes moeten goed tegen elkaar aan liggen.'
'Gebruik je wel oplosbare hechtingen?'
Dat deed hij dus niet.
Het was dat hij zo aardig was, maar anders had ik hem de huid vol gescholden.