watervrees

Door het ochtendlijke zwemmem in Friesland, wist ik het weer. Mijn achtertuin is een zwembad, dus wat let me? 
Om precies te zijn de angst dat ratten, dan wel gigantische vissen - die ik soms dood zie dobberen - tegen mij aanzwemmen. Ik wist dat het onzin was, maar zocht het toch even op. Ratten/grachten/zwemmen/gevaarlijk....
Nu weet Google natuurlijk niet dat ik niet de overdraagbare ziektes bedoel. Dus vond ik niets. Blijkbaar zijn er nog geen horden mensen bang voor een onderwaterbotsing met een grote piepende rat.
Ik vermande mijzelf, maar zag er de avond van te voren al tegenop. Ik ging ratten-excuses aanvoeren, maar daar trapte ik mooi niet in! Om half acht lag ik met een vette plons in het water. Ik zwom expres in het midden van de gracht naar de brug omdat ik de buren geen rotschrik wilde bezorgen door opeens met mijn hoofd langs hun slaapkamer te zwemmen.
​Het baantje werd volbracht zonder contact met iets harigs. 
Ik hees me met de nodige moeite op aan mijn terras - was blij dat iedereen nog sliep - en wist dat dit voorlopig, ja ook gewoon in de winter, mijn routine wordt, want tegen het sprankelende gevoel na afloop kan geen rat tegenop.