Toen ik naar het station liep, zag ik toeristen die zich over een kaart bogen. Geen smartphone in zicht. Ik aarzelde, maar dacht toen dat als ik op de ochtend van de eerste dag van het jaar begon met een goede daad, dat vast de toon zou zetten voor de rest ervan.
Ze hadden inderdaad hulp nodig.
Tevreden liep ik naar het centraal om in de hal aangeklampt te worden door een vrouw die een kop kleiner was dan ik. Nederlands met accent.
Ze had een A4 bij zich met haar reisschema. Ze zocht spoor 1. Ik legde haar uit waar ze naar boven moest én waarschuwde dat ze dan niet de trein van spoor 2 moest nemen, maar helemaal door moest lopen naar het einde omdat daar spoor 1 pas begon.
Ze begreep er niets van. Er ontstond lichte paniek omdat ze bang was haar trein te missen. Ik zei dat ik haar wel even bracht.
'Moeten we deze trap op?' vroeg ze.
Ik zei 'Ja,' stapte voor haar de roltrap op, keek om, maar ze kwam niet achter mij aan. Bovenaan bleef ik staan wachten. Ze liet allerlei mensen voor gaan, tot ze een vrouw gevonden had wiens arm ze vastgreep en vasthield.
In de verte reed haar trein weg.
Op het A4tje zag ik dat ze naar Breda moest, ik zocht het spoor op, was een veel betere verbinding dan haar schema, en vertelde dat ze spoor 4 moest hebben. Ze wilde eigenlijk niet. Liever wachtte ze op de volgende trein van spoor 1. En ze wist niet waar 4 was.
Ik legde het systeem van de borden boven de perrons uit. Toen ze er nog steeds niets van begreep zei ik dat ze bij de infobalie beneden in het midden van de hal moest vragen. En benadrukte dat de informatiebalie geel was.
Ik wilde niet nog eens met haar meelopen want mijn trein bleek vanaf spoor 2 te gaan. Toen dacht ik nog dat het een cadeautje voor mijn hulpvaardigheid was, bij het afscheid zei ze: 'Wat een geluk heb ik dat ik jou tegenkwam.' Maar ik bleek in de stoptrein naar Rotterdam te zitten - had ik haar maar moeten brengen - dus stapte ik in Sloterdijk over.
Daar werd ik aangeklampt door een Fransman. In het Frans vertelde ik waar hij moest zijn. Hij vond het niet bijzonder dat ik zijn taal sprak.
Op Schiphol stapte ik over. Daar werd ik weer aangesproken. Ik dacht een Algarijn, dus begon ik weer in het Frans. Hij sprak alleen maar Engels en Arabisch. Het duurde een hele tijd voordat ik hem had overtuigd van het feit dat hij eerst omhoog moest en dan weer naar beneden naar een ander spoor. Maar uiteindelijk kreeg ik bij het afscheid een hand.
Toen zat ik eindelijk in de goede trein en kon niemand mij meer iets vragen.
Toch liep de rode draad van de dag gewoon door.
Toen ik 's avonds thuis kwam stond er een gigantische gele koffer onder mijn klimop-poort. Zonder toerist erbij. Zie dan maar eens de juiste informatie op te dringen.
Ze hadden inderdaad hulp nodig.
Tevreden liep ik naar het centraal om in de hal aangeklampt te worden door een vrouw die een kop kleiner was dan ik. Nederlands met accent.
Ze had een A4 bij zich met haar reisschema. Ze zocht spoor 1. Ik legde haar uit waar ze naar boven moest én waarschuwde dat ze dan niet de trein van spoor 2 moest nemen, maar helemaal door moest lopen naar het einde omdat daar spoor 1 pas begon.
Ze begreep er niets van. Er ontstond lichte paniek omdat ze bang was haar trein te missen. Ik zei dat ik haar wel even bracht.
'Moeten we deze trap op?' vroeg ze.
Ik zei 'Ja,' stapte voor haar de roltrap op, keek om, maar ze kwam niet achter mij aan. Bovenaan bleef ik staan wachten. Ze liet allerlei mensen voor gaan, tot ze een vrouw gevonden had wiens arm ze vastgreep en vasthield.
In de verte reed haar trein weg.
Op het A4tje zag ik dat ze naar Breda moest, ik zocht het spoor op, was een veel betere verbinding dan haar schema, en vertelde dat ze spoor 4 moest hebben. Ze wilde eigenlijk niet. Liever wachtte ze op de volgende trein van spoor 1. En ze wist niet waar 4 was.
Ik legde het systeem van de borden boven de perrons uit. Toen ze er nog steeds niets van begreep zei ik dat ze bij de infobalie beneden in het midden van de hal moest vragen. En benadrukte dat de informatiebalie geel was.
Ik wilde niet nog eens met haar meelopen want mijn trein bleek vanaf spoor 2 te gaan. Toen dacht ik nog dat het een cadeautje voor mijn hulpvaardigheid was, bij het afscheid zei ze: 'Wat een geluk heb ik dat ik jou tegenkwam.' Maar ik bleek in de stoptrein naar Rotterdam te zitten - had ik haar maar moeten brengen - dus stapte ik in Sloterdijk over.
Daar werd ik aangeklampt door een Fransman. In het Frans vertelde ik waar hij moest zijn. Hij vond het niet bijzonder dat ik zijn taal sprak.
Op Schiphol stapte ik over. Daar werd ik weer aangesproken. Ik dacht een Algarijn, dus begon ik weer in het Frans. Hij sprak alleen maar Engels en Arabisch. Het duurde een hele tijd voordat ik hem had overtuigd van het feit dat hij eerst omhoog moest en dan weer naar beneden naar een ander spoor. Maar uiteindelijk kreeg ik bij het afscheid een hand.
Toen zat ik eindelijk in de goede trein en kon niemand mij meer iets vragen.
Toch liep de rode draad van de dag gewoon door.
Toen ik 's avonds thuis kwam stond er een gigantische gele koffer onder mijn klimop-poort. Zonder toerist erbij. Zie dan maar eens de juiste informatie op te dringen.
RSS-feed
