wordt vervolgd

Met E verving ik de gasslangen in de datsja. Ik vind dat een tricky karwei omdat ik me toch altijd afvraag of ik het wel goed doe en de boel niet binnen afzienbare tijd ontploft als ik gezellig een kaars aansteek. 
E zit anders in elkaar. 'We hebben het toch precies gedaan zoals het zat. Nou, dan hoeven we ook niet met zeepsop aan de slag.'
Ik vond haar zekerheid wel wat hebben, ging erin mee en bood haar een kopje thee aan. 
Draaide het gas open. Daar kwam een niet mis te verstaan geluid uit. 
We onderzochten de boel. 
Tot E ontdekte dat de gasringen ontbraken. Ik was blij met haar alertheid - dit had ik zelf echt nooit bedacht - en ging op zoek, alhoewel ik me totaal niet herinnerde die weggehaald te hebben ter voorkoming van het kokkerellen van behoeftige zwervers. Ik zette het hele huis op zijn kop, inclusief de schuur die uitpuilde van opgestapelde ellende, dus voor ik me door die berg heengewerkt had, waren we een uur verder. 
Nergens iets te vinden. 
We gaven op en gingen naar de boot, alwaar we het niet voor elkaar kregen de kapotte magnetron eruit te halen, laat staan de nieuwe erin.