Vandaag kreeg ik steun van E die twee meter lang is. De kinderen hadden gezegd dat ik niet streng genoeg was geweest toen een leerkracht hen vroeg wat de reden van hun gedrag was geweest. Dus speelde ik de dictator. Daar geloofde ik zelf zo'n kwartiertje in, toen dreef ik weer af, met de kinderen in mijn kielzog. Gepraat, gezucht, geroep, gesis, potloden die of door de klas vlogen of zogenaamd kwijt waren, een wc die herhaaldelijk bezocht moest worden, en schriften die - heel gek - gestolen waren, echt waar juf. Hé, ja, die van mij ook!
De tweemeterman had het er druk mee. Ik stuurde de kinderen er naar hartelust uit, alleen was mijn tempo veel hoger dan de toespraken die hij 1-op-1 hield. Dus creëerde ik een wachtkamer op de gang en begon er steeds meer lol in te krijgen. Maar toen ook de wachtkamer overstroomde en ik een onpedagogische wisseltruc uitvoerde (Ga jij je mond houden? Ja? Oké, kom maar weer binnen en dan kan hij hier zitten), kreeg ik toch het idee dat ik niet alleen mijn les moest voorbereiden maar ook mijn sanctiegedrag.
De tweemeterman had het er druk mee. Ik stuurde de kinderen er naar hartelust uit, alleen was mijn tempo veel hoger dan de toespraken die hij 1-op-1 hield. Dus creëerde ik een wachtkamer op de gang en begon er steeds meer lol in te krijgen. Maar toen ook de wachtkamer overstroomde en ik een onpedagogische wisseltruc uitvoerde (Ga jij je mond houden? Ja? Oké, kom maar weer binnen en dan kan hij hier zitten), kreeg ik toch het idee dat ik niet alleen mijn les moest voorbereiden maar ook mijn sanctiegedrag.
RSS-feed
