Caroline Ligthart
  • Caroline Ligthart
    • Foto's
  • Blog
  • ``````````````````````````
  • De boeken
  • Kinderboek: Waantje krijgt de knarser
    • Kanker in de familie
    • Voor en door kinderen
    • Waantje in de klas
    • Fragment
  • Verhalenbundel: Tweedehands bloemen
    • Fragment
  • Roman: Russisch water
    • Fragment
  • Boeken bestellen
  • ``````````````````````````
  • Taalkracht in de klas
  • ``````````````````````````
  • Helend schrijven
  • Data workshops
  • ``````````````````````````
  • Contact
  • ``````````````````````````
  • Caroline Ligthart
    • Foto's
  • Blog
  • ``````````````````````````
  • De boeken
  • Kinderboek: Waantje krijgt de knarser
    • Kanker in de familie
    • Voor en door kinderen
    • Waantje in de klas
    • Fragment
  • Verhalenbundel: Tweedehands bloemen
    • Fragment
  • Roman: Russisch water
    • Fragment
  • Boeken bestellen
  • ``````````````````````````
  • Taalkracht in de klas
  • ``````````````````````````
  • Helend schrijven
  • Data workshops
  • ``````````````````````````
  • Contact
  • ``````````````````````````
  Caroline Ligthart

zondag

18/11/2018

0 Comments

 
Foto
0 Comments

moeder ma mam

17/11/2018

0 Comments

 
Ik sta met mijn scanner in mijn hand als moeder en zoon naar binnen willen. Ik zeg tegen de vrouw dat ze haar rugzak even in de garderobe moet hangen. Ze ontploft. 
'Daar zit mijn HE-LE hebben en houwen in!'
'De garderobe is bewaakt.'
Ze vertrouwt het niet. 
Ik voeg er nog even 'En gratis,' aan toe.
Dacht dat dat haar wel over de streep zou trekken. Doet het niet. 
'Zijn er ook lockers?' Ze vraagt het op een toon alsof ik persoonlijk ook met die lockers in de weer ben geweest om haar dwars te zitten. 
Ik knik. 
Ze draait zich om. Haar zoon lacht naar mij en loopt slepend achter haar aan. Intussen schudt hij wild met zijn hoofd en mimed haar woorden na. 
Fragmenten uit een gezinsleven die zich als pareltjes pal voor mijn neus afspelen. 
0 Comments

repeat

16/11/2018

0 Comments

 
In de garderobe zegt L dat zijn leven oneindig lijkt. Ik complimenteer hem ermee, maar dat is totaal niet goed. Hij zegt dat hij in een leven zit waarin zijn garderobe-werkzaamheden zich eindeloos herhalen.  
'Ik ben toch een redelijk goed mens? Iedereen heeft zo zijn fouten. Toch word ik gestraft.'
0 Comments

laat maar zitten

15/11/2018

0 Comments

 
Met M lunchte ik in een of andere tent waar twintig centimeter lucht tussen de tafeltjes zit. Naast ons kwam een bekende van M, ik werd voorgesteld, en M ging door met het gesprek - althans dat dacht ik - en vroeg of ik de directeur van Zus en Zo kende. 
Ik: 'Ja, dat is toch dat hele kleine mannetje?'
Aan de tafel naast ons werden mijn woorden schamper herhaald. 
M brulde over tafel: 'Dat is hij!' 
Alleen had ik hem niet in mijn hoofd. Maar hoe meer ik dat duidelijk probeerde te maken, hoe verdachter en roder ik werd. 
0 Comments

Omhoog en weer naar benden

13/11/2018

0 Comments

 
Vanmorgen moest het hele museum opdraven om de plannen van volgend jaar aan te horen. Ik kwam binnen en in de glazen lift stonden vier mensen naar mij te kijken. Door de blik van de vrouw naast de man in pak, begreep ik dat ik niet moest dralen. Ik stapte de lift in. Die lift moest ik helemaal niet hebben. Wij, de welwillende onderknuppels, hebben een hok op de begane grond. Maar ze hielden de lift voor me vast. 
Toen tot me doordrong dat ik weer eens aan een sociaal wenselijke actie was begonnen - waarom niet botweg zeggen, jullie kunnen nu wel met z'n allen vermanend naar mij kijken omdat ik niet snel genoeg ben, waardoor jullie - god verhoede - moeten wachten, maar ik hoef helemaal niet naar boven, dus allez-y. Nee. Komt mijn jeugd naar boven. en ga ik meteen in het gareel om daar vervolgens onbewust tegenaan te gaan beuken. 
Tegen de man in pak - uitstraling belangrijk - zei ik: 'Is het boven?' 
De lucht stolde. 
En toen er geen antwoord kwam zei ik nog even ter verduidelijking: 'Die sessie.'
Alsof we met z'n allen in groepstherapie moesten, maar ik kon van de zenuwen niet op de juiste term komen. 
'In het auditorium.' Hij zei het op een toon alsof ik had gevraagd of ijswater koud was. Ik knikte hem geruststellend toe. Verliet als eerste de lift, liet iedereen eruit gaan en ging weer naar beneden. 
En natuurlijk, geen verrassing, hij was de man achter het katheder. ​
0 Comments

boven de vijftig

11/11/2018

0 Comments

 
De modernetijdproblemen zijn nog niet voorbij. Nu doet mijn mail het weliswaar weer, maar kan ik mijn rooster van het museum niet meer bekijken. Ondanks het opgeslagen wachtwoord. Ik hoefde dus alleen nog maar even te enter'ren en het stond er, maar nu pakt hij het niet meer. En ik durf niet nogmaals te bekennen dat ik eh... weer, eh ja, geen idee hoe dat nou weer komt, heel gek... een probleempje met inloggen heb. 
0 Comments

MOeilijk beeldhouwen voor beginners

5/11/2018

0 Comments

 
De eerste les beeldhouwen verliep anders dan ik had verwacht.
We moesten het beeld dat we wilden maken eerst kleien. Ik was fijn bezig met een figuur die languit op de grond lag, toen ik de hakjuf hoorde zeggen dat het zo compact mogelijk moest. Ik frommelde het beeld weer in elkaar en maakte er een compact naakt van. Toen kreeg ik een brok Belgisch hardsteen en kon aan de gang.
Maar waar ik totaal niet over nagedacht had, is dat beeldhouwen eigenlijk alleen maar een kwestie van ruimtelijk inzicht is. En dat is dus precies iets waar ik niet joviaal mee bedeeld ben.
De hakjuf legde ruitjespapier onder mijn beeld - daar werd ik al zenuwachtig van - telde vakjes, zette strepen waar een vermeend midden moest zitten, kraste op het blok waar ik geacht werd materiaal weg te hakken, en maakte met krijt een V zodat ik voortaan zou weten wat boven voor onder en achter is.  
Mijn vingers weten precies hoe ze een compact naakt van klei moeten maken, maar mijn hersenen kunnen niet bij de gedachte dat als ik in steen een heup ervaar als een deuk, ik dat toch moet beschouwen als hoogste punt en het materiaal eromheen moet weghalen om de gewenste ronding te krijgen. 
Nadat ik de hakjuf - 't hoe minder woorden hoe beter-type - had bekend dat mijn ruimtelijk inzicht nagenoeg nihil is, trok ze haar schouders op. 'Voel dan maar.'
Ik legde mijn hand om de heup van de vrouw in klei, daarna op het blok hardsteen en wist op de millimeter exact wat ik moest doen. 
0 Comments
Forward>>

    Foto
    Foto: Yvonne Witte

    December 2022
    November 2022
    September 2022
    Augustus 2022
    Juli 2022
    Juni 2022
    Mei 2022
    April 2022
    Maart 2022
    Februari 2022
    Januari 2022
    December 2021
    November 2021
    Oktober 2021
    September 2021
    Augustus 2021
    Juli 2021
    Juni 2021
    Mei 2021
    April 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Juni 2016

    Blog t/m sept 2016

    Alles

    RSS-feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.